29.06. Van- i nie jest to typ samochodu/Van- and this is not a car brand

Z Dougbayazit udajemy się do Van- miasta w południowo-wschodniej Anatolii. Rejon ten, jak i tereny położone na południe i południowy zachód od Van (wzdłuż granicy z Irakiem i Syrią), to tureckie „wild child”- rejony zamieszkałe w większości przez ludność kurdyjską. Samo Van to dość liberalne miasto, mniej rygorystyczne jeśli chodzi o ubiór czy styl życia mieszkańców. Słynie z kotów, serów, zamku i jeziora.

Kotów niestety nie udało nam się spotkać. Podobno pozostało jedynie kilka/kilkanaście w okolicy. Słyną z tego, że potrafią pływać i..że mają dwukolorowe oczy (jedno i drugie w innym kolorze). Sery: kici peynir (ser owczy) i ottu peynir (grass cheese) były przepyszne!!

grass chees

Zamek (Van Kalesi, Van Castle) a właściwie jego ruiny, to przyjemne miejsce na spacer, ze szczytu zaś rozciąga się ciekawa panorama miasta i jeziora.

dzieci udające przewodników na zamek

Van castle

Jezioro Van to najwieksze i zarazem najgłębsze jezioro w Turcji.

Rybacy z Van lake

w tle Mt Suphan (4053 m)

Następnego dnia rano udajemy się z naszym hostem- tureckim kardiochirurgiem- na Mt Nemru (3050m). Jest to miejsce nieaktywnego wulkanu, z kilkoma jeziorami umiejscowionymi w kraterach. Na miejscu nie spotykamy praktycznie ludzi, poza badaczami ryb w Dużym Jeziorze.
p.s. Warm Lake- jedno z jezior, wcale nie jest warm i nawet nie jest ciepłe!

Z tyłu nasz host kardiochirurg Ahmet

Żegnamy się z naszym hostem i ruszamy dalej. Z wylotówki łapiemy stopa do Bitlis...