W czasie ostatnich dni, spędzonych w Dougbayazit, odbyło się tu kilka demonstracji. W dzień mojego wyjazdu kurdyjska ludność protestuje przeciwko wizycie przedstawiciela tureckich władz. Kilka dni wcześniej turecka armia strzela do partyzantów z PKK (wersja turecka: terrorystów), zabijając kilku cywilów, w tym dzieci. Od rana miasteczko wrze. Wszędzie czuć swąd dymu, gazu, niedopalone resztki materiałów, kamienie na ulicach. Sklepy, restauracje- pozamykane. W tej atmosferze udaje się na dworzec autobusowy.Spoglądam na Mt. Arrarat.
Mt Ararat (5137 m)
Wspomnienie Turcji, to jednak wspomnienie ogromnej gościnności, spontaniczności tutejszej ludności, smak herbaty, w ilościach przekraczających niekiedy tzw. „zdrowy rozsądek”, dżwięki kurdyjskiej, ale i tureckiej muzyki. Niezapomniane widoki i smaki. Arbuz (karpuz) i Ajran!:)
karpuz
Ajran
pide- turecka pizza
I przede wszystkim ludzie!
;))
Gule,Gule Turcja! Turkish, Kurdish czok guzel!!!
Skonczylam! eh Karol, zamykam oczy i tez jestem po Mr Ararat! Cudownie. Otwieram oczy i za oknem ulica i dalej leje... Musimy sie zobaczyc w Pieninach!!! Nawet nie rozpakowuj plecaka! Musisz nam wszystko opowiedziec. A! I prosba, wyczaruj mape z namalowana trasa, bo chcialabym zobaczyc jak daleko zalazlas tym razem, "gadzino", jak to moja św. pamieci babcia Józia mawiała!!!
ReplyDeletexoxo
Beatek
Dzięki Beatko!:)
ReplyDeleteJa wracam w listopadzie..więc moge tylko zamknąć oczy i być w Pieninach na tą krótką chwilę..
ściskam moooocno!!!
buziaki:)
p.s. a mape wyczaruje jak wróce..albo mozesz sobie sprawdzić miasta-państwa etc;)
ika